علمدار

نام کتاب: علمدار(زندگی نامه و خاطرات ذاکر شهید سید مجتبی علمدار)

نظرم: بخوانید، مخصوصا قانون هایی که برای خودش گذاشته...

-وقتی کتاب را بخوانی برایت تذکری است که در جامعه امروز هم می توان غوغا به پا کرد.

دائم الذکر بودن،مناجات هایش با خدا...

آنجا که بعد از یک منبر تصمیم می گیرد دائم الذکر شود و می شود. این فرق من است و او.اراده و تصمیم.

در جای جای کتاب لحظه های اراده کردنش معلوم است.

- یک جمله ای دارد که زیباست: مردم اگه با شهدا رفیق بشن، همه چی درست می شه. اون وقت جوان ها می شن یار امام زمان(عج)

-تجربه اردو بردن در فضای بسیج دانش آموزی و سخت گیری های آن را دارم.اما این خاطره جالب به دلم نشست:

یکی از مسئولین گردان به یک بسیجی که در حین مانور منظم نبوده، سیلی می زند.

سید ناراحت شده و بعدا در خلوت به آن مسئول می گوید:

تو ضمانت جان کسی را کرده ای؟مگر تو او را آورده ای؟او را امام زمان(عج)آورده.

او سرباز امام زمان(عج) است.ضمانت جان او و دیگران با خداست.

ما حق نداریم به آنها کوچکترین بی احترامی بکنیم چه رسد به اینکه خدای نکرده به آنها سیلی بزنیم.

-اگر خوب روی کتاب کار می کردند می توانستند اسمش را بگذارند:زندگی به سبک علمدار

این کتاب اتفاق مبارکی است اما جا دارد که کتابی با رویکرد نحوه خودسازی شهید هم تدوین شود.گاها در کتاب از این شاخه به آن شاخه پریده و بعضا هم کرامات خیلی بزرگی گفته که انگار شهید از ابتدا اینگونه بوده.

قوانین و انقلاب های درونی شهید، زحمت او را نشان می دهد.

-قانون های شهید:

قانون اول
خداوندا ! اعتراف می کنم به این که قرآن را نشناختم و به آن عمل نکردم .حداقل روزی ۱۰ آیه قرآن را باید بخوانم ، اگر روزی کوتاهی کردم و به هر دلیل نتوانستم این ۱۰ آیه را بخوانم روز بعد باید حتما یک جزء کامل بخوانم
تاریخ اجرا : ۴/۵/۱۳۶۹
قانون دوم
پروردگارا اعتراف می کنم از این که نمازم را به معنا خواندم و حواسم جای دیگری بود در نتیجه دچار شک در نماز شدم . حداقل روزی دو رکعت نماز قضا باید بخوانم اگر به هر دلیل نتوانستم این دو رکعت نماز را بخوانم روز بعد باید نماز قضای یک ۲۴ ساعت را بخوانم .
تاریخ اجرا : ۱۱/۵/۱۳۶۹

....(ادامه قوانین ایشان در کتاب است و با دستخط خود شهید)